Posts

Showing posts from 2021

अजून ठरायचंय!

  माझा आवडता पदार्थ मला कुणी विचारला की मला खरोखरच भंजाळायला होतं , कारण असा एक पदार्थ सांगणं अशक्य आहे. मला अन्नच मुळी मनापासून आवडतं. ते प्रेमानं करणारे , खाणारे , खिलवणारे , अन्नासोबतचं आपलं बरंवाईट नातं समजून घेणारे लोक आपले वाटतात.   मैत्रिणीच्या आईबाबांपासून ते सहकारिणींपर्यंत आणि आईच्या मित्रांपासून ते दूरदेशातल्या कधी न पाहिलेल्या मित्रांपर्यंत किती जणांनी माझ्या रसनेचे लाड पुरवले आहेत नि मी हौसेनं-हक्कानं पुरवून घेतले आहेत. कितीतरी वेळा जीव खाऊन संतापायला जागा सापडत नसताना , रडूही येत नाही अशा कासावीस वेळांना कुणीतरी प्रेमानं काहीतरी खाऊ घातलं इतक्याच गोष्टीनं शांत वाटलं आहे मला. अनेकदा बटाट्याच्या वा तांदुळाच्या अत्यंत स्निग्ध-खारट अवताराचं निव्वळ ' स्ट्रेस इटिंग ' करून शांत होऊन झोपले आहे. अनेकदा तगमगून हॉटेलांतून एकटीनंच जाऊन पोटभर खाल्लं आहे. क्वचित ' हो , एकटीच बसून नीट जेवणारे , प्रॉब्लेम ?' असा उर्मट आविर्भाव अंगभर लेऊन जेवले आहे ; बरेचदा आपण काही जगावेगळं करतोय असं अजिबात न वाटता , सहज वेटरच्या प्रेमानं खिलवण्याला दाद देत जेवल्ये. किती वेळा जीव ओतून स

कुळथाचंं पिठलं

कुळथाच्या पिठल्यावर चकार शब्दही न काढता त्याला न्याय देण्यासाठीच तोंड उघडणं हाच त्याचा योग्य तो सन्मान असेल , अशी कबुली देऊन मगच मी त्याबद्दल चार शब्द बोलणार आहे. दुपारच्या जेवणाला , पाहुण्यांची सरबराई करण्याकरता , खास मेजवानीकरता करण्याचा हा पदार्थ नव्हे. घरचीच माणसं असताना , प्रचंड दमणूक झालेली असताना , पण भूकही तितकीच लागलेली असताना , ' आता आपल्याला पिठलंभात मिळणारे बरं का , सोस थोडं ' असं गाजर स्वतःला दाखवत रात्रीच्या जेवणासाठी रांधायचा नि चापायचा हा पदार्थ आहे. तो दिसायला आकर्षक नाही. काळसर-तपकिरी जाड द्राव. लोखंडाच्या खोल तव्यात वा ॲल्युमिनियमच्या जाड बुडाच्या कढईत रांधायचा.   नीट मंद आचेवर खमंग भाजून , भरडून , पाखडून दळलेल्या कुळथाचं पीठ विनासायास मिळण्याइतके नि ते राखण्याइतके भाग्यवान नि धोरणी तुम्ही असाल , तर तुमच्याकडे ती हाताला रेशमी लागणारी गुलबट रंगाची पिठी असते. त्यात घालायला रसरशीत आमसुलं असतात. आणि मुख्य म्हणजे लसूण असते. ठेचून   फोडणीत लाल केलेली लसूण , सुकी मिरची , वरून पाण्यात आमसुलं नि मग कालवून ओतलेलं पीठ. रटरटू द्यायचं. वरून ओलं खोबरं आणि कोथिंबीर म्हणजे च